Μπορεί να έχετε παρατηρήσει ότι σε μια γέννα γατιών, τα μικρά διαφέρουν εμφανισιακά: άλλα έχουν διαφορετικό χρώμα τριχώματος, μέγεθος ή ακόμα και διαφορετικά χαρακτηριστικά. Η εξήγηση γι’ αυτό το φαινόμενο βρίσκεται στη φυσιολογία της θηλυκής γάτας και ονομάζεται υπεργονιμοποίηση (superfecundation).
Κατά τη διάρκεια του οίστρου – της περιόδου που η γάτα είναι σε αναπαραγωγική ετοιμότητα – έχει τη δυνατότητα να ζευγαρώσει με περισσότερους από έναν αρσενικούς. Κάθε ζευγάρωμα μπορεί να γονιμοποιήσει ένα ή περισσότερα ωάρια, με αποτέλεσμα μια και μόνο γέννα να περιλαμβάνει γατάκια από διαφορετικούς πατέρες.
Αυτή η φυσική διαδικασία αυξάνει σημαντικά τη γενετική ποικιλομορφία, κάτι που αποτελεί πλεονέκτημα για την επιβίωση των απογόνων. Κάθε γατάκι φέρει διαφορετικά γονίδια, τα οποία μπορεί να προσφέρουν ποικίλες αντοχές σε ασθένειες ή περιβαλλοντικές συνθήκες.
Η υπεργονιμοποίηση δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των γατών. Παρατηρείται και σε άλλα είδη ζώων, όπως τα σκυλιά, όμως είναι ιδιαίτερα έντονη στις γάτες, λόγω της συχνότητας και της διάρκειας του οίστρου τους.
Αν έχετε γάτα που δεν έχει στειρωθεί και παραμένει έξω κατά την περίοδο του οίστρου, είναι πολύ πιθανό να προκύψει μια γέννα με «μικτό» γενετικό υπόβαθρο. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για να σκεφτείτε τη στείρωση ως υπεύθυνη επιλογή, εκτός αν σκοπεύετε να ασχοληθείτε σοβαρά με την αναπαραγωγή.
Σε κάθε περίπτωση, το φαινόμενο υπενθυμίζει την εκπληκτική πολυπλοκότητα της φύσης και τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσονται οι μηχανισμοί που ενισχύουν την επιβίωση των ειδών.
