Στις 19 Σεπτεμβρίου 1970, η πλατεία Ματτεότι στη Γένοβα έγινε τόπος μιας συγκλονιστικής πράξης αντίστασης. Ο 22χρονος Κώστας Γεωργάκης, φοιτητής Γεωλογίας από την Κέρκυρα, αυτοπυρπολήθηκε φωνάζοντας «Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα», στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα ενάντια στη Χούντα των Συνταγματαρχών.
Με το μικρό του Fiat σταθμευμένο στην πλατεία, περιέλουσε τον εαυτό του με βενζίνη και έβαλε φωτιά. Οδοκαθαριστές έσπευσαν να τον σβήσουν, όμως τα εγκαύματα ήταν θανατηφόρα. Λίγες ώρες αργότερα, στο νοσοκομείο Σαν Μαρτίνο, έφυγε από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του μια θυσία που σημάδεψε την Ιστορία.
Παρά τη σκληρή λογοκρισία στην Ελλάδα, η είδηση διέφυγε στο εξωτερικό. Το Associated Press μετέδωσε την αυτοπυρπόληση, ενώ τα πρωτοσέλιδα εφημερίδων σε όλη την Ευρώπη και τα «ΝΕΑ» στην Αθήνα κατέγραψαν το γεγονός.
Ο Γεωργάκης δεν ήταν απλός φοιτητής. Είχε ενεργή παρουσία σε αντιδικτατορικούς κύκλους της Ιταλίας, συμμετείχε στην Ένωση Κέντρου και την ΕΔΗΝ και διένειμε παράνομα υλικό ενάντια στη Χούντα. Σε επιστολή του είχε γράψει:
«Ένα φασιστικό καθεστώς, όπως το Ελληνικό, δεν είναι μόνο προσβολή στην αξιοπρέπεια των ελευθέρων ανθρώπων, αλλά και απειλή για την ίδια την Ευρώπη».
Δύο μέρες πριν από την πράξη του, έγραψε στον πατέρα του:
«Συγχώρεσέ με… Δεν μου έμενε, παρά να ενεργήσω σαν ελεύθερος άνθρωπος».
Η δικτατορία επιχείρησε να παρουσιάσει τον θάνατό του ως προσωπική υπόθεση, όμως η Ευρώπη είχε ήδη συγκλονιστεί. Ο Γεωργάκης έγινε σύμβολο της αντίστασης και της ελευθερίας, με το όνομά του να τιμάται έως σήμερα. Στην Κέρκυρα, ένα άγαλμα υπενθυμίζει την ύστατη θυσία του, που ξεπέρασε τα σύνορα της Ελλάδας και άγγιξε τις συνειδήσεις ολόκληρης της δημοκρατικής Ευρώπης.
