Ανάμεσα σε πολέμους, πανδημίες και φυσικές καταστροφές που σημάδεψαν την Ιστορία, το έτος 536 μ.Χ.ξεχωρίζει ως ένα από τα πιο τρομακτικά για να ζει κανείς. Σύμφωνα με ιστορικούς και σύγχρονες επιστημονικές έρευνες, μια αινιγματική ηφαιστειακή έκρηξη εκείνη τη χρονιά προκάλεσε κλιματικό εφιάλτη: ο ήλιος σκοτείνιασε για μήνες, οι θερμοκρασίες έπεσαν κατακόρυφα και οι σοδειές καταστράφηκαν σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο.
Ρωμαίοι και Κινέζοι λόγιοι περιγράφουν «έναν ήλιο που δεν έλαμπε», ψυχρούς, σκοτεινούς ουρανούς και απρόβλεπτες χιονοπτώσεις. Ο συνδυασμός ηφαιστειακής στάχτης στην ατμόσφαιρα και επακόλουθων λιμών οδήγησε σε πρωτοφανή κατάρρευση οικοσυστημάτων. Το πρόβλημα εντάθηκε με δεύτερη ηφαιστειακή έκρηξη γύρω στο 540 μ.Χ., εντείνοντας τη «μικρή εποχή παγετώνων».
Και σαν να μην έφτανε αυτό, λίγο αργότερα η Βυζαντινή Αυτοκρατορία βρέθηκε αντιμέτωπη με μια από τις πρώτες καταγεγραμμένες πανδημίες: την Πανούκλα του Ιουστινιανού (542 μ.Χ.). Εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν, μόνο στην Κωνσταντινούπολη οι θάνατοι ξεπέρασαν τις 300.000. Τα κείμενα της εποχής μιλούν για πτώματα στους δρόμους, ομαδικούς τάφους και θρησκευτικό πανικό.
Παρά τις τεράστιες απώλειες, το Βυζάντιο κατάφερε να επιβιώσει, αν και οι φιλοδοξίες του Ιουστινιανού για την αποκατάσταση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κατέρρευσαν οριστικά. Το 536, ωστόσο, παραμένει για τους επιστήμονες η απαρχή μιας δεκαετίας τρόμου, που άλλαξε τη ροή της Ιστορίας.
