Σε μια προσπάθεια να εμφανιστεί ως υπέρμαχος του διεθνούς δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας, η Τουρκία εγείρει ενστάσεις για κάθε ελληνική κίνηση που σχετίζεται με την ιστορία ή την παράδοση. Πρόσφατο παράδειγμα, η αντίδραση που προκάλεσε η συμβολική δωρεά του Έλληνα αρχηγού ΓΕΕΘΑ, Δημήτρη Χούπη, στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο: ένας ιστορικός χάρτης του 1585 από τον Αβραάμ Ορτέλιους, που απεικονίζει τη Θράκη και την Κωνσταντινούπολη ως ελληνικά εδάφη.
Η κίνηση αυτή πυροδότησε αντιδράσεις στην Τουρκία, με κατηγορίες περί «εργαλειοποίησης» της ιστορίας από την ελληνική πλευρά. Κι όμως, οι διαμαρτυρίες προέρχονται από μια χώρα που δεν διστάζει να προβάλλει αναθεωρητικές ιδεολογίες όπως η «Γαλάζια Πατρίδα» και να οργανώνει εορτασμούς σε κατεχόμενες περιοχές, προκαλώντας την κοινή λογική και το ίδιο το Διεθνές Δίκαιο.
Είναι τουλάχιστον ειρωνικό να εγκαλείται η Ελλάδα για ιστορική “νοσταλγία”, όταν η Τουρκία παραμένει μια χώρα που έχει ακόμη ανοιχτά ζητήματα κατοχής ξένων εδαφών και συστηματικής αμφισβήτησης διεθνών συνθηκών. Δημοκρατία και σεβασμός στο Διεθνές Δίκαιο δεν είναι λέξεις χωρίς βάρος. Χρειάζονται πράξεις, όχι επιλεκτική ευαισθησία.
