Στις 17 Σεπτεμβρίου 1920, ένα απρόσμενο περιστατικό στο Τατόι έμελλε να ανατρέψει την πορεία της χώρας. Ο βασιλιάς Αλέξανδρος Α΄, μόλις 27 ετών, βρισκόταν σε περίπατο όταν προσπάθησε να προστατεύσει τον αγαπημένο του σκύλο από επίθεση μαϊμούδων. Τότε ένας αρσενικός πίθηκος, ο Μόριτς, όρμησε πάνω του και τον δάγκωσε στο χέρι και στο πόδι.
Στην αρχή, το τραύμα δεν θεωρήθηκε επικίνδυνο. Πολύ σύντομα όμως εξελίχθηκε σε βαριά λοίμωξη που οδήγησε σε σηψαιμία. Παρά τις προσπάθειες των γιατρών, η κατάσταση χειροτέρευε μέρα με τη μέρα. Ο ακρωτηριασμός προτάθηκε ως έσχατη λύση, αλλά δεν εγκρίθηκε. Στις 12 Οκτωβρίου 1920 ο νεαρός μονάρχης εξέπνευσε, αφήνοντας πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο πολιτικό κενό.
Η απώλεια του Αλέξανδρου είχε καταιγιστικές συνέπειες. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, αποδυναμωμένος, ηττήθηκε στις εκλογές που ακολούθησαν. Ο εξόριστος Κωνσταντίνος Α΄ επανήλθε στον θρόνο, οδηγώντας τη χώρα σε απομάκρυνση από τις δυνάμεις της Αντάντ. Η εξέλιξη αυτή άνοιξε τον δρόμο προς τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.
Ένα φαινομενικά ασήμαντο γεγονός –ένα δάγκωμα ζώου– αποδείχθηκε καταλυτικό για την τύχη του ελληνικού έθνους.
Ο ίδιος ο Αλέξανδρος, άλλωστε, έδειχνε να πιστεύει στη μοίρα. Ελάχιστες μέρες πριν το μοιραίο επεισόδιο, είχε σπάσει ένας καθρέφτης στο δωμάτιό του, ενώ σε στιγμές παραληρήματος θεωρούσε ότι ακόμα και ένα σπίρτο που άναψε δύο τσιγάρα ήταν κακός οιωνός.
