Ηθοποιός, ποιήτρια, αντισυμβατική φωνή – μια γυναίκα που σημάδεψε τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο αλλά και την ποίηση με την οργή και την ευαισθησία της.
Η Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε το 1940 στην Αθήνα και από μικρό παιδί βρέθηκε στο σανίδι και στη μεγάλη οθόνη. Με τη Φίνος Φιλμ έγινε το «σκανταλιάρικο κορίτσι» που λάτρεψε το κοινό σε ταινίες όπως Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο και Η γυνή να φοβήται τον άνδρα. Στα ’70s όμως γύρισε την πλάτη στη «χρυσόσκονη» και ακολούθησε έναν πιο σκοτεινό δρόμο, αφήνοντας το στίγμα της με ταινίες όπως το Βαρύ πεπόνι και την εμβληματική Παραγγελιά.
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 αφιερώθηκε στην ποίηση. Με το Τρία κλικ αριστερά (1978) και τις επόμενες συλλογές της, έδωσε φωνή στους περιθωριακούς, τους «απροσάρμοστους», τους ανθρώπους που η κοινωνία έβαζε στο περιθώριο. Στίχοι-ξυράφια, γεμάτοι οργή αλλά και ελπίδα για έναν πιο δίκαιο κόσμο, έκαναν τη Γώγου μια από τις πιο ιδιαίτερες και ανήσυχες φωνές της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.
Η ζωή της, γεμάτη φως και σκοτάδι, πάθος και αυτοκαταστροφή, τελείωσε πρόωρα στις 3 Οκτωβρίου 1993, όταν βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμα της μητέρας της στο Μεταξουργείο.
Η Κατερίνα Γώγου έμεινε στη μνήμη όχι μόνο ως ηθοποιός, αλλά κυρίως ως ποιήτρια που ύψωσε τη φωνή της για όλους όσοι δεν είχαν φωνή.
