Σαν σήμερα, 30 Οκτωβρίου 1863, ο Γεώργιος Α’ φτάνει στον Πειραιά, όπου χιλιάδες Έλληνες τον υποδέχονται με ενθουσιασμό και ελπίδα. Ο 17χρονος τότε Πρίγκιπας της Δανίας έμελλε να γίνει ο νέος Βασιλιάς των Ελλήνων, εγκαινιάζοντας τη δυναστεία των Γλύξμπουργκ, που θα σφραγίσει την ελληνική ιστορία για πάνω από έναν αιώνα.
Γεννημένος στην Κοπεγχάγη το 1845 ως Πρίγκιπας Γουλιέλμος, ο Γεώργιος δεν ήταν αρχικά προορισμένος για τον ελληνικό θρόνο. Μετά την εκθρόνιση του Όθωνα το 1862, οι Έλληνες εξέφρασαν την επιθυμία να αναλάβει ο πρίγκιπας Αλφρέδος της Αγγλίας, όμως το Πρωτόκολλο του 1830 απαγόρευε την εκλογή μέλους βασιλικής οικογένειας των Προστάτιδων Δυνάμεων.
Μετά από διπλωματικές διαβουλεύσεις, ο Λόρδος Πάλμερστον πρότεινε τον νεαρό Δανό πρίγκιπα — μια επιλογή που εγκρίθηκε από το Λονδίνο, το Παρίσι και την Πετρούπολη.
Στις 30 Μαρτίου 1863, η Εθνική Συνέλευση τον εξέλεξε ομόφωνα βασιλιά, με το όνομα Γεώργιος Α’, Βασιλεύς των Ελλήνων. Ο ίδιος είχε δηλώσει τότε συγκινημένος:
«Είμαι υπερήφανος, διότι με ψήφισαν Έλληνες».
Η άφιξή του στον Πειραιά, στις 30 Οκτωβρίου 1863, ήταν πανηγυρική. Οι δρόμοι ήταν σημαιοστολισμένοι, οι καμπάνες χτυπούσαν, και ο λαός επευφημούσε τον νεαρό μονάρχη που συμβόλιζε μια νέα αρχή. Από τον Πειραιά ως την Αθήνα, πλήθη συνόδευαν την πομπή που κατευθυνόταν στα Ανάκτορα, όπου ο Γεώργιος ορκίστηκε πίστη στο Σύνταγμα, σηματοδοτώντας την αρχή της συνταγματικής βασιλείας στην Ελλάδα.
Κατά την πεντηκονταετή βασιλεία του, η χώρα γνώρισε εδαφική επέκταση, σταθερότητα και εξευρωπαϊσμό. Ο Γεώργιος παντρεύτηκε τη Μεγάλη Δούκισσα Όλγα της Ρωσίας, με την οποία απέκτησε οκτώ παιδιά, ανάμεσά τους τον Κωνσταντίνο Α’.
Η ζωή του έληξε τραγικά το 1913, όταν δολοφονήθηκε στη Θεσσαλονίκη, λίγους μήνες μετά την απελευθέρωση της πόλης. Παρά το ξένο αίμα του, ο Γεώργιος Α’ έμεινε στη μνήμη του λαού ως «Έλληνας Βασιλιάς», ένας ηγεμόνας που συνέδεσε το όνομά του με τη σταθεροποίηση του κράτους και την ενίσχυση της εθνικής ταυτότητας.
